Маладыя аграномы СВК “Малабераставіцкі элітгас”

Нядаўна мне давялося па­знаё­міцца з двума маладымі спецыялістамі, аграномамі. Прыемна, што гэта былі дзяўчаты, яны ўпэўнена асвойваюць мужчынскую прафесію і ідуць у яе не проста так, а па прызванні. Таццяна Лойша – аграном па ахове раслін СВК “Малабераставіцкі элітгас”, а Юзэфа Калеснікава – аграном па бульбаводству гэтай жа гаспадаркі (на здымку).
Таццяна – гараджанка, закончыла школу ў Гродне. Прафесію выбрала запатрабаваную. Аграном па ахове раслін без працы не застанецца, можна працаваць і ў інспекцыі па насенняводству і ахове раслін, а можна і ў гаспадарках. Размеркавалі Таню ў СВК “Малабераставіцкі элітгас”, пра які ў яе адразу па прыездзе склаліся самыя лепшыя ўражанні.
— Прымаюць маладых спецыя­лістаў тут вельмі прыязна, — гаворыць дзяўчына.
У Таццяны грунтоўныя “свежыя” веды, аграрны ўніверсітэт даў вельмі шмат у навучанні будучых спецыялістаў новым эфектыўным тэхналогіям. У гаспадарцы і так дастаткова высокі ўзровень вытворчасці, адзначае яна, але ўсё ж мяжы ўдасканаленню няма. Вынікі можна яшчэ палепшыць, мяркуе малады аграном, “для гэтага мы сюды і прыехалі”. Дзяўчына дапытлівая і актыўная.
А другі малады спецыяліст Юзэфа Калеснікава вырасла ў вёсцы ў Гродзенскім раёне.
— Я люблю працу на зямлі, — расказвае яна. – У маіх бацькоў дом, прысядзібны ўчастак, на якім я любіла працаваць з бабуляй. Калі стала вучыцца на агранома, стала яго ўпрыгожваць ужо “па навуцы”. Садзіла яблынькі і нават дыні. Дыні ў адзін год, калі было спякотна, выспелі і былі салодкія, а ў наступным годзе ім усё ж не хапіла цяпла, былі малыя і не выраслі. А на практыцы я была ў СВП “АграМір”. Размеркавалі мяне ў ”элітгас”, дык спачатку хацела пераразмяркоўвацца, а зараз ужо прывыкла. Мне тут падабаецца.
Зюта цікавіцца бульбаводствам. Спачатку здзівілася, што гатункаў “другога хлеба” ў гаспадарцы не так шмат, як было раней, але згаджаецца, што засталіся толькі самыя лепшыя, адаптаваныя да мясцовых умоў, напрыклад, “Скарб”, якія даюць аптымальныя вынікі. Каб атрымліваць добры ўраджай, трэба рабіць стаўку менавіта на перспектыўныя гатункі. Па іх у “элітгас” прыязджаюць нават здалёк.
Дзяўчатам далі трохпакаёвую кватэру, а ў перспектыве абяцаюць кожнай асобную. Жыллё – гэта вельмі важна, каб маладыя спецыялісты не шукалі потым “лепшай долі”, а хацелі застацца ў гаспадарцы. Хочацца спадзявацца, што так і будзе, знойдуць яны тут сваё шчасце.
Ніна Наддэ,
фота аўтара