За рулём яму камфортна

Вадзіцель – незаменная прафесія ў аграрнай вытворчасці. У любым сельгаскааператыве гэта людзі адказныя, якія ўносяць важкі ўклад у агульную справу. У СВК “Малабераставіцкі элітгас” прадстаўнікі такой запатрабаванай прафесіі – не выключэнне, ад іх залежыць, каб вытворчасць працавала, як адладжаны канвеер.
У вадзіцеля СВК “Малабераставіцкі элітгас” Леаніда Сяргейчыка цікавы лёс. Вадзіцельскае пасведчанне ён атрымаў бязвусым юнаком, бо ў дарослым жыцці ўяўляў сябе толькі за рулём аўтамабіля. Калі першы раз паехаў самастойна, адчуваў сябе “на сёмым небе”, што мара яго збылася. Потым юнака забралі ў армію і служыў ён у тыя гады ў Маскве. І там яму пашанцавала – вазіў камандзіра ваеннай часці на “Волзе” і машыне “Уаз”, ездзіў часта.
— Але ж у Маскве такі рух, — гавару. – Ці не баяліся вы, Леанід Леанідавіч, там ездзіць?
Субяседнік мой – чалавек сур’ёзны і ўжо не ў маладым узросце, таму адказаў шчыра:
— І рукі, і ногі трэсліся ў першы раз. Страшна было. А потым прывык.
— Але ж некаторыя і ў Гродне баяцца ездзіць, калі прывыклі толькі да нашага раёна. Там жа рух больш інтэнсіўны, — адзначаю.
— Спачатку мяне, у маладосці, гэта таксама напружвала, а потым ужо не, — гаворыць вопытны вадзіцель. А са штурвалам сваёй машыны ён зрадніўся, яна чуйна рэагуе на яго ўмелыя рукі. Магутны грузавік “МАЗ” перавозіць да 20 тон, а вадзіцель працуе на самых розных відах работ. За 30 гадоў працы ў сельскай гаспадарцы перавезеныя грузы ўжо маглі б скласці цэлую гару. Возіць Леанід Сяргейчык зялёную масу, збожжа, буракі, а не ў сезон арганічныя ўгнаенні.
— Што цяжэй вазіць, мусіць, буракі? – цікаўлюся.
— Не, — адказвае вадзіцель. – Найцяжэй нам даецца жніво. Хаця і не ад вадзіцеля залежыць, колькі ён выканае рэйсаў, а ад камбайнераў, гэта ўсё ж самая напружаная пара. З самага ранку трэба добра агледзець машыну, каб потым не здарылася якая-небудзь непаладка. А потым змена працягваецца да цямна. Перавожу 100 тон у дзень зерня, найбольш было 200 тон. Безумоўна, гэта нялёгка.
— Стамляецеся? – пытаюся.
— Так, з узростам стомленасць больш адчуваецца, працаваць ужо не так лёгка, як у маладосці.
За рулём расслабляцца нельга, асабліва калі вязеш вялікі груз. Гэты адказны і вопытны вадзіцель возіць грузы па-майстэрску, увішна ўпраўляецца са сваім “жалезным сябрам”, мнагатонным грузавіком і на полі, і на дарозе.
Застаўся верным Леанід любімай прафесіі нават пасля таго, як атрымаў вышэйшую адукацыю, вывучыўшыся на зааінжынера. Змяніць месца ў кабіне аўтамабіля на месца ў кабінеце ўсё ж не здолеў. Адчуў, што гэта “не яго”. Грузавік у гэтага адказнага чалавека заўсёды дагледжаны, рамантуе ён яго сам, а калі трэба, дапамагаюць калегі па працы. Калектыў у СВК “Малабераставіцкі элітгас” дружны, людзі падстаўляюць плячо адзін аднаму.
Сын гэтага вадзіцеля таксама цікавіцца тэхнікай, ён вывучыўся на механіка, затым закончыў Беларускі аграрны тэхнічны ўніверсітэт, зараз вучыцца ў Акадэміі пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь.
А ў вольны час зімой Леанід Леанідавіч, калі выпадзе снег, любіць прабегчыся на лыжах, вядзе здаровы лад жыцця.
Ніна Наддэ,
фота аўтара