Занятыя на ўборцы рапсу

Жніво ўпэўнена набірае тэмпы, магутныя камбайны ўбіраюць багаты ўраджай. Камбайнеры спыняюць іх літаральна на зусім маленькі адрэзак часу, каб падсілкавацца, а потым зноў спяшаюцца за штурвал, каб паспець як мага больш, пакуль дазваляе зменлівае надвор’е.
Калі азімы ячмень або іншыя каласавыя пераліваюцца на полі пад пяшчотным ветрыкам сапраўднымі марскімі хвалямі, дык рапс у ліпені нагадвае густы экзатычны лес, дзе ўчэпістыя расліны з шырокім сцяблом і буйнымі спелымі струкамі стаяць паважна і амаль нерухома. Няпроста прайсці і па пожні, моцныя рэшткі сцябла быццам не пускаюць чужых “у свой агарод”. А што рапс – культура сапраўды экзатычная і з добрай аддачай, з захапленнем расказаў мне загадчык участка Паплаўцы СВК “Малабераставіцкі элітгас” Сяргей Хобец. Наш малады зямляк з зацікаўленым агеньчыкам у вачах пачынаў авалодваць навыкамі прафесіі ў Бераставіцкім ліцэі, пасля яго заканчэння пачынаў механізатарам, але на гэтым не спыніўся, захацеў вучыцца далей. Ён закончыў аграрны каледж у Навагрудку і Гродзенскі аграрны ўніверсітэт па спецыяльнасці “агранамія”. Рапс быў тэмай яго дыпломнай работы.
— Гэта мая любімая сонечная культура, — расказвае Сяргей. – А з’явіўся рапс ад удалага скрыжавання свірэпы і капусты агароднай, і тады пачаў свой пераможны шлях па ўсім свеце. Каштоўная алейная культура вызначаецца высокай патэнцыяльнай ураджайнасцю, а макуха ад яе ўзбагачае бялком рацыён жывёлы. Насенне ў нас уласнае – гатунак “Прагрэс” першай рэпрадукцыі, у мінулым годзе з’явіўся таксама “Зорны”. Азімы ячмень і рапс выспяваюць першымі, што вельмі зручна для іх уборкі. Рапс ахвотна купляюць, і гэта дапамагае сельгаскааператыву хутчэй атрымаць “жывыя грошы” і купіць за іх, напрыклад, запчасткі.
На ўборцы рапсу з самага лепшага боку паказалі сябе маладыя – старшы камбайнер Валерый Пугачэўскі і камбайнер Яўген Нерад. Даверылі ім энерганасычаны “Джон Дзір” з шыроказахопнай прыстаўкай для рапсу.
— Стараюцца ўсе экіпажы. Жніво – гэта “час і месца” для высокіх заробкаў, — заключыў нашу кароткую цікавую гутарку загадчык участка.
Ніна Наддэ,
фота аўтара