Да справы жыцця адносіцца з любоўю

Менавіта такое ўражанне склалася ў мяне ад гутаркі з інжынерам-тэхнолагам вытворчага цэха “Бераставіца” ААТ “Малочны Мір” Уладзі­мірам Тарашчыкам. Ён закончыў Гродзенскі аграрны ўніверсітэт, пра­цаваў на ААТ “Малочны Мір” і філіяле ў Скідалі. Спецыяліст ведае ўсе стадыі пера­працоўкі малака ў гатовую прадукцыю, як кажуць, “не па чутках”, ён некалькі гадоў працаваў майс­трам-сыра­робам. А зараз у яго непасрэдныя абавязкі ўваходзіць кантроль за ўсім тэхналагічным працэсам у цэху, пачынаючы ад прыёму сыравіны і да выпуску якаснай прадукцыі, якая адпавядае строгім сучасным стандартам і з’яўляецца бяспечнай для здароўя дзяцей і дарослых.
Сыры ідуць на экспарт у Расійскую Федэрацыю, Казахстан, а таксама прадаюцца на ўнутраным рынку.
— Уладзімір Іванавіч, скажыце, калі ласка, якасць прадукцыі, якая ідзе на экспарт, вышэйшая, чым той прадукцыі, што прапануецца мясцоваму пакупніку? Менавіта такое меркаванне мне не раз даводзілася чуць ад людзей.
— Не, ні ў якім разе! – адка­заў тэхнолаг. – Сыры абсалютна аднолькавыя, што для замежных спажыўцоў, што для нас. Мы клапоцімся пра здароўе людзей. У суткі зараз выпускаем каля 10 тон сыроў. Ёсць нават абястлушчаны хуткага выспявання, яго адгружаем на Расію.
— А з чаго пачынаецца клопат пра здароўе спажыўца? — цікаўлюся.
— Безумоўна, з прыёму сыравіны, — гаворыць мой цікавы субяседнік. – Лабараторныя даследаванні пакажуць, што ўтрымліваецца ў малацэ. Пад пільным кантролем састаў сыравіны – утрыманне бялку, тлушчу. У полі зроку таксама саматычныя клеткі, наяўнасць рэшткаў мыючых сродкаў і нават магчымая фальсіфікацыя сыравіны. Дарэчы, фальсіфі­кацыі малака ні разу не было выяўлена. Прымаем вышэйшы гатунак сыравіны і “экстру”.
Пасля прыёмкі абавязкова робіцца пастэрызацыя малака. Пра выраб сыру Уладзімір расказаў, што яго зусім не “вараць”, гэта проста так гаворыцца, а тэхналогія прыгатавання вельмі няпростая. Чысціня, захаванне належных патрабаванняў вельмі важныя. Пакуль сыр вырабяць, і ён выспявае, за ім патрабуецца вялікі клопат, даглядаць яго трэба “з любоўю”. Можна сказаць, прадукт гэты, які мы рады бачыць на сваіх сталах у святы і ў будні, вельмі “капрызны”. Адрозніваецца і тэхналогія прыгатавання розных гатункаў. А зараз у цэху выпускаюцца і “элітныя” гатункі “Гранд-талер” і “Рочэсцер”, якія ідуць на экспарт. Яны дарагія, бо патрабуюць “больш клопату”.
Мне цікава было, якія яны на смак.
— Розныя гатункі я адроз­ніваю на смак, нават калі яны нарэзаныя ляжаць на адной талерцы, — расказвае Уладзімір. – А “элітныя” на смак яшчэ больш насычаныя, вельмі смачныя. Яны дарагія, але ў іх ёсць свой пакупнік-гурман.
У магазінах вобласці мы бачым зараз розную прадукцыю, нават сыры з “цвіллю”. Што скажа пра іх тэхнолаг?
— Я каштаваў самыя роз­ныя сыры, — гаворыць Уладзімір. – У тых, што з цвіллю, некалькі нязвыклы смак, напрыклад, бывае нават некалькі гаркаваты.
— І Вы б елі такі? – пытаюся з усмешкай.
Інжынер-тэхнолаг таксама ўсміхаецца і адказвае:
— Не, я не купляў бы такі, але і такія гатункі некаторым людзям вельмі падабаюцца.
А на заканчэнне нашай гутаркі мой субяседнік па­­ве­даміў, што ў цэху “Бера­ставіца” мадэрнізацыя будзе працягвацца, і “эліт­ных” сы­роў выпускацца будзе больш.Попыт на іх ёсць, значыць, справа гэтая пер­спектыўная. Прыемна, што нашу якасную прадукцыю ведаюць далёка за межамі раёна і краіны, ў яе ўжо шмат гадоў ёсць свой удзячны пакупнік, а цэх не стаіць на месцы, а пастаянна ў “творчым пошуку”.
Ніна Наддэ,
фота аўтара