“Ціхая ноч, святая ноч нясе спакой людзям усім, а над яслямі з усмешкай схілілася Маці Божая над сваім Дзіцяткам…”
Словы гэтай прыгожай каляднай песні, магчыма, найлепш выражаюць атмасферу вігілійнага вечара, калі ўся сям’я збіраецца за святочным сталом, каб падзяліцца аплаткаю.
Вігілія мае вельмі багатыя традыцыі. Звычай класці сена пад абрус на стол, за якім будзе спажыта вігілійная вячэра, напамінае нам аб беднасці бэтлеемскай пячоры і аб Марыі, якая палажыла нованароджанага Езуса на сене ў яслях. Памятаючы аб тым, што ім не знайшлося месца ў дамах Бэтлеема, мы пакідаем вольнае месца за сваім вігілійным сталом для выпадковага госця ці ў памяць аб тых, хто ўжо не можа быць за гэтым сталом.
Найважнейшым момантам вігілійнай вячэры з’яўляецца абрад дзялення аплаткай, які пачынаецца пасля сумеснай малітвы і выказвання пажаданняў пасля з’яўлення на небе першай зоркі.
Аплатка – гэта своеасаблівы сімвал, якім з’яўляецца прэсны, выпечаны ў форме вельмі тонкіх пласцін пшанічны хлеб. Аплатка – гэта знак дабрыні і любові, сімвал яднання і прабачэння. Гэта сімвал нашага штодзённага хлеба, здабытага цяжкай працай хлебаробаў, і ў той жа час пад яго відам застаецца з намі на зямлі Хрыстос.
Гледзячы на далікатныя белыя пласціны, мы павінны дзякаваць Збавіцелю, што ён выбраў просты хлеб, каб карміць нас ім у Эўхарыстыі.
Момант дзялення аплаткай павінен стаць для нас вялікім перажываннем: сёння, больш чым калі-небудзь, трэба працягнуць руку з аплаткай не толькі да блізкіх нам людзей, але і да тых, з якімі маем нейкія непаразуменні Трэба, каб праз аплатку мы сталі адной вялікай сям’ёй, тады і Бог будзе сярод нас.
Пасля вячэры наступае сумеснае спяванне калядных песень, а затым ноччу, часцей апоўначы, у касцёлах пачынаецца ўрачыстая Святая Імша, якую называюць Пастэркай. У касцёле ў Вялікай Бераставіцы Пастэрка адбудзецца 24 снежня ў 22.00.
Свята Божага Нараджэння, поўнае чароўнасці, у сярэднія вякі адзначалася шумна і весела, пазней радасць пачала суправаджацца думкамі і разважаннямі пра жыццё як зямное паломніцтва на шляху да збаўлення. З XVII стагоддзя пачала развівацца традыцыя святкавання Божага Нараджэння, якую мы ведаем сёння.
Галоўныя моманты свята – гэта сустрэчы з блізкімі і роднымі, а таксама сумесны спеў калядак, падарункі, батлейка, ёлка, калядоўшчыкі.
А яшчэ ў свята Божага Нараджэння нас павінна суправаджаць салідарнасць з кожным грэшным ці бедным чалавекам, святасць, радасць, місіянерскі спакой, пакора і надзея на Бога.
а.Анджэй Іадкоўскі,
місіянер, вікарый касцёла
Перамянення Гасподняга г.п.Вялікая Бераставіца
дзякуй!